پس از دو دهه از آغاز انقلاب، شوراهای اسلامی شهر و روستا با هدف دخالت دادن مردم در مدیریت محلی و تمرکززدایی ایجاد شدند. به موازات گذرِ زمان بسیاری از کاستیها و مشکلات در عملکرد شوراها نمایان گردید.

در حالات مُعین شاهد انحرافات بسیاری اعم از سهم خواهی و رانت خواری، دخالت در انتصابهای غیراصولی و استخدامهای فامیلی و... بودیم که نمونه این حالات را هرگز در دوره های عدم وجود شورا و حاکمیت مطلق وزارت کشور بر شهرداریها ندیده بودیم و شاید عجیب نباشد که بسیاری از مطلعان تمنای بازگشت امور به نظام متمرکز و انتخاب مدیران توسط وزارت کشور یا اصلاح کامل قوانین مرتبط را می نمایند.

بررسی ها نشان می دهد که این مشکلات خاصِ شهرهای بزرگ نیست و روستاها و شهرهای کوچک نیز از معضلات حادِ و خاص خود در این زمینه رنج می برند.

رای گیری در روستاها و شهرهای کوچک با بافت جمعیتی قبیله ای، ایلی و خاندانی در اکثر موارد تحت تاثیر آن بافت قرار می گیرد و منجر به تولد شوراهای مردمی و در عین حال قوی و کارآمد نمی شود.

بررسی ها در مناطق مختلفی از کشور نشان می دهد، شوراهای موجود در بافتهای جمعیتی مذکور همواره تابعی از تعداد وابستگانِ به فلان طایفه، ایل یا خاندان بوده و هستند که بر اساس آن انتخاب شهردار یا دهیار و بسیاری از کارکردهای مالی، پیمانکاری، استخدامی و... تحت تاثیر این نوع انتخاب قرار می گیرد.

طبق قانون اساسی هدف از تاسیس این نهاد مشارکت مردم بمنظور انتخاب بهترین نمایندگان و مدیران و اتخاذ مناسبترین تصمیمها است که در فرض روستاها و شهرهای مذکور این اهداف نه تنها روی تحقق را بخود ندیدند بلکه دقیقاً در جهت خلاف آنچه بخاطر آن ایجاد شدند، در حال گذران عمر هستند. نباید فراموش کرد که مُراد از مردم به هیچ عنوان یک یا دو ایل و خاندان نیست بلکه به میانگینی متنوع از ساکنان یک شهر یا روستا اطلاق می شود.

یکی از آثار این نوع انتخابات جفای آشکار به نیروهای متخصص موجود در شهرها و روستاهای موردنظر است که بکارگیری آنها با توجه به آن شرایط حالتی نادر است.

در یاداشت بعدی به ایرادات و مشکلات فراوانِ حاکم بر شوراهای شهرهای بزرگ و لزوم بازنگری در قوانین مرتبط به آنها خواهیم پرداخت.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه